♦ Marineschepen – Hr. Ms. Willem v/d Zaan kidnapped wederom boegbeeld ♦
Hr. Ms. Willem v/d Zaan neemt “gezelligheid” uit Curaçao mee
Hr. Ms Willem v/d Zaan 1956
Bron: Instituut voor Maritieme Historie :: Auteur: Onze Vloot 1956
Augustus 1956
Hr. Ms. Willem v/d Zaan, de tot fregat verbouwde mijnenlegger, is van zijn laatste reis naar de West in Nederland teruggekeerd.
Het ligt hoogstwaarschijnlijk in de bedoeling, het schip in 1959 uit dienst te nemen, maar wat er ook gebeurd, deze bemanning heeft het schip een roemruchte naam gegeven, door vlak voor het vertrek niet alleen
“De Loden Verrader” maar bovendien nog het jubileum-uithangbord van de sociëteit “De Gezelligheid” mee te pikken.
Onder het oog van de politie weggekaapt
Juist wilde de administrateur van de club de politie opbellen, toen de voorzitter, de heer Van der Deijs, die op het balkon stond om de Willem v/d Zaan uit te zwaaien, het bord ontdekte.
Tot zijn grote verwondering was het aan bakboordszijde van de brug van het uitvarend schip gemonteerd.
De grap werd in Curaçao geweldig geapprecieerd, zo schrijft de “Beurs en Nieuwsberichten”.
Het mooie van de mop is, dat het bord letterlijk onder het oog van de politie werd weggekaapt.
De luitenant ter zee F. A. J. van der Seters is er zelfs in geslaagd een werkopdracht van de N. V. Combinatie Pletterij Nederhorst los te branden, om eventuele moeilijkheden het hoofd te bieden, maar de werkopdracht bleek overbodig te zijn geweest. Toen een agent van de motorbrigade vroeg wat er gebeurde, luidde het antwoord:
“O, niets bijzonders, er moet alleen even een bord weggenomen worden”.
Dit geschiede in het holst van de nacht met een pick-up, een schuifladder, een boel touwen en vier sterke mannen.
Om de jubilerende club niet te lang zonder bord te laten zitten, is het aan Hr. Ms. Van Speijk, die nu een term in de Nederlandse Antillen maakt, meegegeven naar Curaçao.
De heer Benny Maduro was geheel verrast
Wat wel in Nieuwediep is aangekomen, is de Loden Verrader, zo langzamerhand een oude bekende in de Jutterij.
Vanzelfsprekend zat zij, want het is nog altijd een slechts 20 kilo wegende dame, om de geusstok gebonden.
De Heer Benny Maduro was volkomen verrast en, als we de berichten mogen geloven, ditmaal niet zo bar in zijn sas.
Als een goed verliezer heeft hij tenslotte moeten erkennen, dat het een buitengewoon knap staaltje is geweest.
Er moest een deur voor worden geforceerd en een kast, die met enkele flinke 10-duims spijkers was dichtgenageld, voor worden opengebroken.
Het leuke was, dat er een jonge van een jaar of negentien in een stoel zat te dommelen, die natuurlijk bij al die brekerij verdraaid gek opkeek.
” Als je branie bent om je mond open te doen, ga je mee naar boord en kom je er niet af voor we in Holland zijn”, werd hem in zijn oor gefluisterd, en het breekijzer schijnt zo’n diepe indruk op hem gemaakt te hebben, dat hij inderdaad als het graf heeft gezwegen.
Even dreigde er nog gevaar, toen bleek dat de mannen van de marinebasis Parera er op uit waren de bemanning van de Willem v/d Zaan een poets te bakken en trachten hun het beeld weer te ontfutselen.
De commandant van de Willem v/d Zaan, de luitenant ter zee der eerste klasse R. J. Hordijk, was best te spreken over de gelukkige afloop van deze marine traditie. Bij aankomst in Den Helder werd hij meteen geluk gewenst met zijn bevordering tot kapitein luitenant ter zee, welke bevordering zo juist was afgekomen.
Depressie op de terugweg
Het schip heeft een prachtige overtocht gehad, maar bij de Scilly Islands kwam het in een depressie, waaronder geheel West-Europa zo heeft geleden.
Twaalf uur lang heeft het fregat op de golven liggen rijden, die soms wel een hoogte van acht meter bereikten.
Maar met ferme ballast in de tanken en de telegrafen op “langzaam vooruit” is het toch nu in Den Helder gekomen en wel precies volgens de geplande tijd.
De mensenmenigte die daar stond te wachten was enorm.
Dit kwam ook doordat er vele vakantiegangers die op weg waren naar Texel, de schone gelegenheid te baat namen om dit voor hen niet alledaagse schouwspel bij te wonen.
De opvarenden werden door de Matrozenkapel uit Hilversum met het Wilhelmus en vrolijke marsmuziek verwelkomd, waarna het schip afgemeerd werd aan steiger 4 en vervolgens werd bestormd door familieleden, die anderhalf jaar op dit moment hadden gewacht.
Op het laatste ogenblik vernamen wij, dat er tussen het bestuur van de “Gezelligheid” en de commandant nog een leuke telegramwisseling is geweest, zinspelend op het min of meer gedwongen verhuizen van de club.
Uiteindelijk heeft de “Gezelligheid” iedereen getrakteerd op twee pijpjes bier en de scheepshond op twee vleesballen.
Zij zullen daarvoor een cheque naar Den Helder sturen.
:: top ::
