♦ Marineschepen – bemanning betrapt Familie Maduro Bank Curaçao ♦
Nachtelijke escapades van George Maduro rondom boegbeeld de Looden Verrader op fregat Hr. Ms. Gelderland
De familie Maduro 1938
Bron: Nieuwe Rotterdamsche Courant :: Auteur: onbekend
Uit de Nieuwe Rotterdamsche Courant
Vannacht is een overval ondernomen op Hr. Ms. Gelderland, het kustverdedigings-vaartuig, dat met den mijnlegger
Hr. Ms. Medusa voor een weekend gemeerd ligt aan de Parkkade alhier.
Maar de waakzame schildwacht maakte alarm en na enig gezoek werd de overvaller, die met den onderofficier van de wacht een tijdje het spelletje van den wolf en het schaap had gespeeld, op de campagne van het pantserschip aangehouden.
Na verhoor werden hij en zijn metgezellen rustig heengezonden.
En nadien was er aan boord groote vreugde, omdat de Looden Verrader nog steeds in de kajuit van den commandant staat en de toeleg van den overvaller, om hem daar te kapen niet was gelukt.
Het verhaal van den Looden Verrader
Men kent waarschijnlijk wel het verhaal van den Looden Verrader, een geschiedenis waarin de aloude tradities van onze Marine zulk een groote rol spelen.
Voor zoover noodig herinneren wij eraan, dat de Looden Verrader het schegbeeld is geweest van het fregat Alphen, welk fregat tegen het einde van de achtiende eeuw in de St. Annabaai in de lucht is gevlogen.
Bij die ramp is schegbeeld -waarom het Looden Verrader heet is onbekend – in de diepte verdwenen.
Vele jaren heeft het op den bodem van de zee gerust, totdat Curaçaosche visschers het ophaalden en het verkochten aan den op Curaçao wonenden koopmans familie Maduro.
Reeds dadelijk rees in Marine kringen verzet, dat een beeld dat het schegbeeld is geweest van een Nederlandschen oorlogsbodem, in handen was gekomen van een burger, ja, men voelde dit zelfs, algemeen als een beleediging, toen men ontdekte dat de heer Maduro het beeldje bij wijze van tuinversiering in een perk voor zijn huis had geplaatst.
Een niet militair voelend mensch zou misschien zeggen, dat men dan maar probeeren moest, het beeld terug te koopen, maar een Marineman weet wel, dat men geen handelstransacties kan gaan afsluiten, om een dergelijk Marinestuk weer terug te krijgen.
Daarvoor is maar één bevredigende oplossing mogelijk.
Men kaapt het beeld terug.
En op een avond, voordat een Nederlandsch oorlogsschip van Curaçao naar het Moederland zou vertrekken, verdween het beeld spoorloos uit den tuin van den heer Maduro.
Toen het schip goed en wel in zee was, kwam het beeld aan boord opeens te voorschijn.
Maar de heer Maduro reclameerde; hij wilde zijn eigendom terug hebben en de Nederlansche regering liet, bij aankomst van het schip op de reede van Nieuwediep het beeld in beslag nemen, om het met het eerste oorlogsschip, dat naar de West vertrekken zou, weer terug te laten brengen.
Dit is inderdaad geschied, maar toen kort daarna weer een oorlogsschip van Curaçao naar Nederland zou vertrekken, verdween de Looden Verrader opnieuw en weer kwam het even later aan boord van dat schip te voorschijn.
Nadien is er een hardnekkige, ofschoon niet bloeddorstige strijd onstaan tusschen de familie Maduro en de Nederlandsche Marine. Vele malen is de Looden Verrader gekaapt en even vele malen is het beeld teruggebracht.
Welke maatregelen de familie Maduro ook verzon, telkens verdween het beeld, wanneer een Nederlandsch oorlogsschip van de West naar het Moederland zou vertrekken.
Tenslotte is echter deze geschiedenis wat in de vergeethoek geraakt, tot in het begin van dit jaar Hr. Ms. Gelderland in de West vertoefde en de oude traditie in eere werd hersteld. Sedertdien is de Looden Verrader veilig opgeborgen in de kajuit van den commandant, overste Van Stralen.
Binnenkort zal Hr. Ms. Gelderland weer naar de west vertrekken en dan zal de commandant namens de Nederlandsche regeering het beeld aan de familie Maduro teruggeven.
Maar iedere Marineman weet en ook de familie Maduro is daarvan overtuigd, dat onmiddellijk daarna weer pogingen zullen worden gedaan, om het scheggebeeld opnieuw te kapen.
De familie Maduro doet van haar kant al het mogelijk, om het beeld ongestoord in haar bezit te kunnen houden.
Het avontuur van vannacht
Het toeval wil, dat een der zoons van den familie – George John Lionel Maduro – studerend is in Leiden. Het spreekt wel vanzelf, dat hij met groote belangstelling de berichten heeft gelezen over de laatste avonturen van het boegbeeld en toen hij dezer dagen vernam, dat de Gelderland een paar dagen te Rotterdam zou vertoeven rees bij hem het plan, een poging te doen, het beeld terug te kapen.
Een paar mede studenten nam hij in het complot en vannacht zou men een overval op Hr. Ms. Gelderland plegen.
In het holle van den nacht bemanden de vier studente een roeibootje en heel stilletjes voeren zij over de donkere rivier naar de Parkkade, waar zij zich behoedzaam zóó lieten drijven, dat zij langs langszij van het pantserschip terecht kwamen.
Drie man bleven beneden de wacht houden, terwijl de vierde – George Maduro – met groote behendigheid tegen het schip opklauterde.
Intusschen was het moment van den “overval” niet geheel gunstig gekozen, want, zooals wij reeds schreven, het beeld staat in de kajuit van de commandant, welke kajuit in het uiterste puntje van het achterschip ligt, juist onder het opperdek.
Vóór die kajuit ligt de hut van den eersten officier – mr. Mouton – en om van het opperdek in de kajuit te komen, moet men deze hut passeeren.
Mr. Mouton had zich op dat uur nog niet te ruste begeven; bij zat nog wat te werken en de kans was dus heel groot dat hij den indringer zou merken.
Intusschen is deze lang niet zoo ver gekomen, want nauwelijk had hij voet aan dek, of de schildwacht, die voor de loopplank heen en weer liep, had al gemerkt, dat er een burger aan boord was. – Hé burger, wat moet dat? riep de schildwacht.
Sta stil of ik schiet!
Koest! riep de burger terug.
Ben je gek? Ik ben geen burger.
Kennelijk wilde George Maduro het doen voorkomen, alsof hij een matroos was, die stilletjes aan boord wilde komen, omdat hij te laat was voor het avondappel.
Maar de schildwacht liep er niet in en hij alarmeerde den onderofficier ven de wacht.
Deze trok onmiddelijk op onderzoek uit, maar inmiddels had de overvaller zich verdekt opgesteld en terwijl de onderofficier rond liep, wandelde hij, steeds dekking zoekend, achter hem aan, zoodat de onderofficier hem aanvankelijk maar niet in de peiling kon krijgen.
Dat spelletje ging hem echter vervelen en hij riep twee matrozen van de wacht erbij.
Deze trokken er met de bajonet op het geweer op uit en toen had men den indringer spoedig te pakken.
Op het campagnedek raakte hij ingesloten en toen men riep: Sta stil, of ik schiet! zei hij: Zeg, schei nou uit.
Inderdaad zag het er op dat moment vrij dreigend uit.
De matrozen hielden hun geweer in den aanslag en als het inderdaad iemand had geweest, die kwaad in den zin had gehad, zou het wel eens lelijk voor hem hebben kunnen afloopen.
George Maduro maakte zich bij naam bekend, en men wist al dadelijk dat hij om den Verrader kwam.
Hij werd voor den officier van de wacht geleid, waar hij tekst en uitleg moest geven.
De Rotterdamsche Rivierpolitie
In dien tusschentijd bleek, dat de toeleg ook al om andere redenen te zijn mislukt en wel dank zij de Rotterdamsche Rivierpolitie.
Een boot van dezen dienst had de roeiboot langszij van de Gelderland opgemerkt en onmiddelijk was er een zoeklicht op gericht en terwijl aan boord van het oorlogsschip George Maduro werd ondervraagd, werden beneden de vrienden aangehouden. De drie in-de-roeiboot-betrapte werden daarop aan boord van de Gelderland gebracht.
Een taxi werd besteld en nadat voor behouden terugbezorging van de roeiboot noodige maatregelen waren getroffen, zijn de studenten met den auto naar Leiden vertrokken.
Maar den Looden Verrader hadden zij niet bij zich.
Die stond nog rustig in de kajuit van den commandant; open en bloot, maar toch zooals gebleken is, secuur bewaakt.
Het spreekt wel van zelf, dat er in Marinekringen groote vreugde heerscht over het mislukken van deze expeditie, zoo goed als allen hebben gegnuifd, toen zij vernamen, dat het de Gelderland gelukt was, het schegbeeld weer eens te kapen. En het merkwaardige is, dat menige commandant van een Nederlandschen oorlogsbodem, die naar het uiterlijk heel verbolgen moest zijn, omdat de mannen van zijn schip – en dat zijn heusch niet de minderen alleen – weer eens den Looden Verrader gekaapt hebben, in zijn hart daar heel blij om is, omdat hij als hij nu toevallig eens niet commandant van het schip was geweest, waarschijnlijk zelf zou hebben meegeholpen, om het beeld te gappen, ja, omdat hij mogelijk in zijn jonge jaren zelf deel heeft uitgemaakt van zulk een kaapcomplot…
:: top ::
Aan de “jonge Maduro” waarin in dit verslag wordt gerefereerd is op 9 mei 1946, postuum de Ridder 4e klasse der Militaire Willemsorde toegekend. Dit vanwege zijn daadkracht tijdens o.a. de Meidagen van 1940.
Madurodam en het Maduroplein zijn naar hem vernoemd.